Юсуф Расул

Ҳикоя

”…Сен бечора одамсан… Нега кўникмайсан?. Ҳаёт дегани сени қўлингга мажбурлаб тиқиштирилган эски матоҳ эмас-ку! Отсанг, улоқтириб юборсанг. Лекин.. бундай қилолмайсан, яшашга мажбурсан… Айт, “бу ҳаёт менга маъқул эмас”, де, “ҳамма каби тинчгина чориғимни судраб яшолмайман”, дея бақир… Бу билан нима ўзгаради? Ҳеч нарса! Оёқ қўлларингни боғлаб ташлашган…. Ҳеч қаерга қочиб кетолмайсан..“ Läs mer →

Юсуф Расул

Ҳикоя

”Бу мактубни ҳаётимнинг сўнгги кунларини яшаётган бир вақтда, сўнгги васият ёки пушаймонлик ҳислари, хатоларга иқрорлик оҳанглари билан, қайғу ва ҳасратларимдан бироз бўлсада фориғ бўлиш мақсадида битмоқдаман. Биламан, сен ёзганларимни ўқий бошлаганингда, мен бу дунёдан ўтган бўламан. Балки, сен ҳам мен каби айрилиқ ўтида ёниб, умр ўтказгандирсан. Läs mer →

Юсуф Расул

Ҳикоя

1.

Кўпинча ичингдаги у нилий дунёнинг ташқаридаги мовий олам билан муросага кела олмаслиги сени ташвишга солади. Худди ички ва ташқи дунёлар ўртасидаги рақобат ёки зиддият ичида, аросатда қолган кишидек ҳис қиласан ўзингни. Сен аслида кимсан? Ичкаридаги дунёга тааллуқлимисан ёки ташқаридаги одамгами? Буни-да билмайсан…
Ҳаётда тасодифлару, ғайритабий ҳодисалар кўп учрайди. Сен дунёга келган пайтингни хотирлай олмайсан. Лекин болалик кунларинг кечагидек ёдингда. Ўшанда ўзинг тенги болалар билан урушиб қолсанг ёки ўз тенгдошларингдан ранжисанг ичингда нимадир бош кўтаргандай бўларди. Läs mer →

Юсуф Расул

Ҳикоя

У тузалмас дардга чалинган эди. Саратон касаллиги юзларини сарғайтирган, олдин ошқозон ости безини ишдан чиқариб, кейин жигари, бўйрагига ҳужум қилган. Аста- секин бутун вужудини зарпечакдек ўраб олган…
Ҳаёт ва ўлим оралиғида кечаётган кунлар, уйқусиз тунлар… Хаёлига нималар келмайди… Кечган умрини таҳлил қилади. Болалик даври, ўсмирлик, ёшлик қувончлари, талабалик ва илк муҳаббат онлари… Кейин айрилик, айрилиқ, яна айрилиқ… Läs mer →

Жияним Достонбекка хат ўрнида

Аслида шоирлик касб эмас. Шоирман деб мақтаниб юрган одам шоир бўладими? Баъзи бир ёшларни уялмай ўзини шоир деб таништириши мени кулгумни келтиради. Ким уларни шоир дейди? Läs mer →

Юсуф Расул

Дўстим Ўткирбек!

Сизни мендан озроқ ранжиб ёзган фикрларингизни ўқиб, ўйланиб қолдим. ”Токи мен эсламасам бир йўқламайсиз ҳам….” деб ёзибсиз.

Ҳақиқатдан, олдин менга ёзган хатларингизни ўқиб кўрсам, аксариятида, ҳол – аҳвол сўраб ёзган мактубларингизга жавоб сифатида шунчаки арзимас фикрлар қолдирган эканман. Шу ҳам инсофдами? Ахир болалик кунларим бирга кечган синфдош дўстимга шундай муносабатда бўлиш уят эмасми? Läs mer →

Юсуф Расул

Гар кетсам бир куни лошимни судраб
Сен мени ёд этма,
Бўлма ҳеч пурғам…
Хотирам уйғонса,
Руҳим нурланар,
Сўнг эслашга мажбур бўларман мен ҳам.
Ўтган кунларимни
Қора тунларни,
Сенинг ҳорғин чеҳранг
Маҳзун кўзингни
Ёдларман
Ҳавода туриб муаллақ…
Ёдларман
”Унутгин!” деган сўзингни…
Яхшиси эслама,
Бўлмагин ғамнок,
Токи унут бўлсин бу дардли очун.
Шунда…
Сени эслаб
Саҳарда туриб,
Йиғларман
ЎЗимни унутмоқ учун…

Юсуф Расул

…Хайрият адабиёт, санъат каби инсон руҳиятини покловчи, инсон қалбини ваҳший тирикчилик зарбидан асраб турувчи илоҳий неъматлар бор. Йўқса, пул топиш, моддий бойлик тўплаш, фаровон ҳаёт иштиёқида ўзлигини унутиб бораётган одамларга ким ҳам ёрдам қўлини чўзарди.

…Хайрият инсонни Ўзлигига қайтарувчи шеърият бор. Шеър бор… Läs mer →

Мансуралар

Шахсият ва Моҳият

Инсоннинг ташқи кўриниши, унинг ички дунёси инъикосидир.

Ички дунё Инсон Моҳияти асоси бўлса, ташқи дунё Инсон Шахсияти ифодасидир.

Инсон Шахсияти қанчалик етук бўлса, унинг Моҳияти шу қадар мукаммал бўлади.

Шахсият Инсоннинг Ўзидир, Моҳият эса Инсоннинг Илоҳий дунёга тааллуқли руҳий томони. Läs mer →

Юсуф Расул

Ҳикоя

…Йўлларда туман…Анча вақтки бу қадар кўнгилга яқин сафар бўлмаган. Олдимизда Дания, Олмония, Нидерландия, Бельгия каби мамлакатлар. Сўнг Франция. Париж…

Биз Парижга борамиз. Орзулар шаҳрига…

“Дадажон…Ўзимни англаб етгач сизни тушуна бошладим. Нима десам экан, туйғуларимни сўзда ифодалай олмайман…” Läs mer →