Юсуф Расул
Ҳикоя
”…Сен бечора одамсан… Нега кўникмайсан?. Ҳаёт дегани сени қўлингга мажбурлаб тиқиштирилган эски матоҳ эмас-ку! Отсанг, улоқтириб юборсанг. Лекин.. бундай қилолмайсан, яшашга мажбурсан… Айт, “бу ҳаёт менга маъқул эмас”, де, “ҳамма каби тинчгина чориғимни судраб яшолмайман”, дея бақир… Бу билан нима ўзгаради? Ҳеч нарса! Оёқ қўлларингни боғлаб ташлашган…. Ҳеч қаерга қочиб кетолмайсан..“ Läs mer
Юсуф Расул
Ҳикоя
”Бу мактубни ҳаётимнинг сўнгги кунларини яшаётган бир вақтда, сўнгги васият ёки пушаймонлик ҳислари, хатоларга иқрорлик оҳанглари билан, қайғу ва ҳасратларимдан бироз бўлсада фориғ бўлиш мақсадида битмоқдаман. Биламан, сен ёзганларимни ўқий бошлаганингда, мен бу дунёдан ўтган бўламан. Балки, сен ҳам мен каби айрилиқ ўтида ёниб, умр ўтказгандирсан. Läs mer
Юсуф Расул
Ҳикоя
1.
Кўпинча ичингдаги у нилий дунёнинг ташқаридаги мовий олам билан муросага кела олмаслиги сени ташвишга солади. Худди ички ва ташқи дунёлар ўртасидаги рақобат ёки зиддият ичида, аросатда қолган кишидек ҳис қиласан ўзингни. Сен аслида кимсан? Ичкаридаги дунёга тааллуқлимисан ёки ташқаридаги одамгами? Буни-да билмайсан…
Ҳаётда тасодифлару, ғайритабий ҳодисалар кўп учрайди. Сен дунёга келган пайтингни хотирлай олмайсан. Лекин болалик кунларинг кечагидек ёдингда. Ўшанда ўзинг тенги болалар билан урушиб қолсанг ёки ўз тенгдошларингдан ранжисанг ичингда нимадир бош кўтаргандай бўларди. Läs mer
Юсуф Расул
Ҳикоя
У тузалмас дардга чалинган эди. Саратон касаллиги юзларини сарғайтирган, олдин ошқозон ости безини ишдан чиқариб, кейин жигари, бўйрагига ҳужум қилган. Аста- секин бутун вужудини зарпечакдек ўраб олган…
Ҳаёт ва ўлим оралиғида кечаётган кунлар, уйқусиз тунлар… Хаёлига нималар келмайди… Кечган умрини таҳлил қилади. Болалик даври, ўсмирлик, ёшлик қувончлари, талабалик ва илк муҳаббат онлари… Кейин айрилик, айрилиқ, яна айрилиқ… Läs mer
Юсуф Расул
Ҳикоя
…Йўлларда туман…Анча вақтки бу қадар кўнгилга яқин сафар бўлмаган. Олдимизда Дания, Олмония, Нидерландия, Бельгия каби мамлакатлар. Сўнг Франция. Париж…
Биз Парижга борамиз. Орзулар шаҳрига…
“Дадажон…Ўзимни англаб етгач сизни тушуна бошладим. Нима десам экан, туйғуларимни сўзда ифодалай олмайман…” Läs mer
Юсуф Расулнинг ”Бегона” номли ҳикояси Тожикистонда ўзбек тилида чоп этиладиган ”Шарқнома” журналида эълон қилинди. Журнал Тожикистон Ёзувчилар Уюшмасининг Суғд вилоят бўлими нашри ҳисобланади. Läs mer
Юсуф Расулнинг ”Яшаш учун кутиш” хикояси Душанбеда чиқадиган ”Овоза ва Ҳақиқат” газетасининг 16 ва 17 сонларида тожик тилида чоп этилди. Таржимон: Мирасрор Аҳроров.
Юсуф Расул
Дўстим Рустам Қобилга.
Сундсвал – қуёш шаҳри. Нарёғи Тимра – икки дарахт шарафига қўйилган мафтункор маскан. Европа шимолидаги бу икки шаҳар юрагингга яқин. Биринчи келиб тушган жойинг. Худди ўз ватанингдек – қадрдон ва азиз.
Бу ердагилар шимол ва жанубликларга ажратилади. Жанубда аҳолининг асосий қисми яшаса, шимолда, бор – йўғи ўн фоизга яқини истиқомат қилади. У ерда ҳаёт қайнаса, бу ёқда ўлик сукунат ҳукмрон. Лекин, бу жимликда ҳам ҳикмат кўп. Тинчлик, хотиржамликка нима етсин!.
Яна хаёллар… Сенга шунақа ҳаёт керакмиди? Ўзинг истамаганмидинг осуда бир жойни? Бу ерда фақат хаёл суриш мумкин. Ўйлайсан, фикрлайсан… Ҳеч ким сенга хаёл суришдек руҳий лаззатни тортиқ этолмайди. Ҳеч ким сендан бу бахтиёрликни тортиб ололмайди ҳам. Айниқса тун бўлса, ўзинг билан ёлғиз қолсанг, бу сукунат қанчалик бебаҳо неъмат эканлигини юрак- юракдан ҳис қиласан. Ҳаёлларингни ўзгалардан қизғанасан. Уларни руҳ тўлғонишлари, руҳнинг осмону фалакка парвози деб биласан. Жисминг ерда, руҳинг хаёллар билан бирга самода парвоз қилиб юради. Хаёллар сени одам қадами етмас юксакликларга олиб чиқиб кетади. Қайтиб тушгинг келмайди. Läs mer
Бир муҳожир кундалиги
Бу воқеанинг шу қадар кескин тус олишига ўзим сабабчи бўлдим. Европадаги ўзбеклар дуч келган оддий уй можароси… Буни катта муаммо қилиб кўтариб юришнинг кераги ҳам йўқ эди аслида. Лекин вазият жиддийлашган, бунинг устига бу зиддиятнинг иштирокчисига айланиб қолгандим. Қолаверса, инсон ҳақлари қўпол тарзда бузилаётганини ҳис қилиб турардим.
Камина таржимонман. Швецияга келган ўзбекларга ёрдам бераман. Майда – чуйда қонун- қоидаларни янги келганларга тушинтираман. Бу иш кўнглимга яқин. Энг муҳими – юртдошларимга ёрдамим тегаяпти-ку, деб ўз ишимдан қониқиш ҳосил қилган бўламан. Вақтимни бекорга ўтмаётгани мени қувонтиради. Läs mer
Юсуф Расул
Ҳикоя
Бу кампирни доимо ўзи яшаб турган мўъжазгина уйнинг деразаси олдида кўрардим. У ҳамиша кўчага тикилганча қотиб турар, бир қарашда шунчаки, ўтган кетганни, ё-да атроф жавонибни томоша қилиб ўтиргандек.. Кўзлари нуқул бир нуқтага қадалган. Кўринишидан жуда ба майли хотирдек эди.
Биз етти чақирим узоқдаги қўшни қишлоқдаги мактабга қатнардик. Мактаб эса кампир яшаб келаётган уйнинг шундоққина ёнида. Келганда ҳам, кетганда ҳам унга кўзимиз тушади.
Узоққа қатнашнинг ўзи бўладими? Ҳар куни эрталабки дарслар бошланмасдан етиб келадиган автобусга шошиламиз. Қайтишда ҳам шу- қишлоғимиздан ўтадиган сўнгги автобусга улгуришимиз керак. Автобусда қатнаш ҳам осон эмас. Келганда, кетганда пул тўлаш керак. Пулингиз бўлмаса қорни катта ҳайдовчи сизни ичкарига қўймайди. Бир амаллаб, тиқилинчда кириб олсангиз ҳам, қишлоқдан чиқиш жойида автобусни йўл четида тўхтатиб, кимда чипта бор, кимда йўқ, бирма- бир текшира бошлайди. Чиптангиз бўлмаса, йўл ҳаққи тўлаттиради, тўламасангиз йўлнинг қоқ ярмига етган бўлсангиз ҳам автобусдан тушириб юборади, меҳр- шафқат йўқ унда. Läs mer
